Αντριάνο Τσελετάνο - Il ragazzo della Via Gluck, το αγόρι της οδού Γκλουκ
Questa è la storia
Di uno di noi
Anche lui nato per caso in via Gluck
In una casa, fuori città
Gente tranquilla, che lavorava
Là dove c'era l'erba ora c'è
Una città
E quella casa in mezzo al verde ormai
Dove sarà
Questo ragazzo della via Gluck
Si divertiva a giocare con me
Ma un giorno disse
Vado in città
E lo diceva mentre piangeva
Io gli domando amico
Non sei contento
Vai finalmente a stare in città
Là troverai le cose che non hai avuto qui
Potrai lavarti in casa senza andar
Giù nel cortile
Mio caro amico, disse
Qui sono nato
In questa strada
Ora lascio il mio cuore
Ma come fai a non capire
È una fortuna, per voi che restate
A piedi nudi a giocare nei prati
Mentre là in centro io respiro il cemento
Ma verrà un giorno che ritornerò
Ancora qui
E sentirò l'amico treno
Che fischia così
"Uah, uah"
Passano gli anni
Ma otto son lunghi
Però quel ragazzo ne ha fatta di strada
Ma non si scorda la sua prima casa
Ora coi soldi lui può comperarla
Torna e non trova gli amici che aveva
Solo case su case
Catrame e cemento
Là dove c'era l'erba ora c'è
Una città, ah
E quella casa in mezzo al verde ormai
Dove sarà, ah
Non so, non so
Perché continuano
A costruire, le case
E non lasciano l'erba
Non lasciano l'erba
Non lasciano l'erba
Non lasciano l'erba
Eh no
Se andiamo avanti così, chissà
Come si farà
Chissà
Chissà
Come si farà
.................
Αυτή είναι η ιστορία
Έναν από εμάς Γεννήθηκε και αυτός τυχαία στη via Gluck
Σε ένα σπίτι, έξω από την πόλη
Ήσυχοι άνθρωποι που δούλευαν
Όπου υπήρχε το γρασίδι τώρα είναι
Μια πόλη Και αυτό το σπίτι ανοιχτό τώρα
Που θα ειναι Αυτό το αγόρι από την οδό Gluck
Του άρεσε να παίζει μαζί μου
Αλλά μια μέρα είπε
Πάω στην πόλη
Και το είπε ενώ έκλαιγε τον ρωταω φιλε
Δεν είσαι ευχαριστημένος
Πήγαινε επιτέλους μείνε στην πόλη
Εκεί θα βρεις τα πράγματα που δεν είχες εδώ
Μπορείτε να πλυθείτε στο σπίτι χωρίς να πάτε Κάτω στην αυλή
Αγαπητέ μου φίλε, είπε Εδώ γεννήθηκα Σε αυτόν τον δρόμο
Τώρα αφήνω την καρδιά μου
Μα πώς να μην καταλαβαίνεις
Είναι ευτύχημα για εσάς που μένετε
Ξυπόλητοι παίζοντας στα λιβάδια
Ενώ εκεί στο κέντρο αναπνέω το μπετόν
Αλλά θα έρθει μια μέρα που θα επιστρέψω
Ακόμη εδώ Και θα ακούσω τον φίλο να προπονείται
Αυτό σφυρίζει έτσι "Α, αχ"
Τα χρόνια περνούν
Αλλά τα οκτώ είναι μεγάλα
Αλλά αυτό το αγόρι έχει προχωρήσει πολύ
Δεν ξεχνά όμως το πρώτο του σπίτι
Τώρα με τα χρήματα μπορεί να το αγοράσει
Επιστρέφει και δεν βρίσκει τους φίλους που είχε
Μόνο σπίτια πάνω σε σπίτια Πίσσα και τσιμέντο
Όπου υπήρχε το γρασίδι τώρα είναι
Μια πόλη, αχ Και αυτό το σπίτι ανοιχτό τώρα
Πού θα είναι, αχ Δεν ξέρω, δεν ξέρω
Γιατί συνεχίζουν Να χτίσει, τα σπίτια
Και δεν αφήνουν το γρασίδι Δεν αφήνουν το γρασίδι
Δεν αφήνουν το γρασίδι Δεν αφήνουν το γρασίδι
Λοιπόν όχι Αν συνεχίσουμε έτσι, ποιος ξέρει
Πώς θα γίνει Μπορεί Μπορεί
Πώς θα γίνει ( H μετάφραση είναι γκουγκλ)
......................
πολύ λυπητερό γιατί είναι αληθινό...
μία μικρή ανακάλυψη στο ίντερνετ...
με τον Αντριάνο...
Lamprini T.
.jpg)
